موسسه رسم زندگی بهتر

مثل یه حبه قند

حریم داری، محافظت کننده از خانواده پذیری همه ی ماها وقتی تلفن همراه می خریم، اولین کاری که میکنیم اینه که براش محافظ صفحه نمایش و همچنین به اصطلاح کاور میخریم. این کار رو برای محافظت از این گوشی که به لحاظ ریالی برامون ارزشمنده، انجام میدیم.

توی این کار، ما یک حریم و مرز برای یک شیء ارزشمندی که خریداری کردیم، قائل میشیم تا به اون شیء آسیب و صدمه ای وارد نشه. متاسفانه بعضی وقت ها این اشیاء از زندگی مشترک مون مهم تر جلوه میکنن! ما خیلی وقت ها برای زندگی مشترک مون مرزبندی قاول نمیشیم.

حریم قائل نمیشیم. خانواده باید یک مرز داشته باشه! یک حریم داشته باشه که هر کسی اجازه ی ورود به اون رو پیدا نکنه. هر کسی به خودش اجازه نده که راجع بهش اظهار نظر کنه و یا حتی بهش صدمه ای وارد کنه!

حریم قائل شدن برای خانواده، ارزشمندی اون رو هم به اعضای خانواده و هم به سایرین نشون میده و برای اهل اون خانواده، عزت و احترام رو به دنبال داره. یکی از مهم ترین عواملی که انسان ها رو خانواده پذیرتر میکنه، همین مسئله ی مرزبندی و حریم داری برای خانواده و باور به رعایت این مرزها از سوی اعضای خانواده است. مراقبت و محافظت از این مرزها، وظیفه ی هر یک از اعضای #خانواده است. مقصود ما اینجا بیان نوع مرزبندی ها نیست.

شما باید خودتون، با توجه به شرایطی که دارید، مرزهای خانوادگی تون رو با کمک همدیگه ترسیم کنید و سعی کنید در رفتارتون به دیگران هم این حریم ها رو بفهمونید.

#کافه_مهارت

مثل یه حبه قند

ما آدم ها شاید روزانه از کنار دیوارها و سنگ های زیادی رد میشیم که هیچ حسی نسبت بهشون نداریم. ولی اگر از کنار دیوار مدرسه مون رد بشیم، یهو کلی از خاطرات برامون زنده میشه!

بعضی از رفتارها، برای آدم ها شناخت ایجاد میکنه. بسته به نوع شناخت، تعلق هم میاره. مثل همین مدرسه! ما وقتی از کنار دیوار مدرسه میگذریم، به یاد خاطراتش میوفتیم و خودمون رو متعلق به اون مدرسه میدونیم.

رفتاری هایی که منجر به شناخت و تعلق بیشتر میشن، برای زیباکردن زندگی مشترک مون هم لازم و ضروری هستن. یه مثل قدیمی هست که میگه: «زن و شوهر لباس همدیگه ان». یعنی مثل لباس که پوشاننده ی بدن ماست و هم نمیزاره عیب ما به دیگران نشون داده بشه، هم از ما مواظبت میکنه توی سرما و گرما و هم به دیگران یک تصویر زیبایی از ما ارائه میده، زن و شوهر هم باید پوشاننده ی عیب همدیگه باشن، از هم در مقابل حواشی و تهدیدات و ... مواظبت کنن و هم یک تصویر زیبا از همدیگه و زندگی مشترک شون به بقیه نشون بدن!

تمرین لباس بودن برای همدیگه با این ویژگی هایی که گفته شد، احساس تعلق رو به #خانواده و همسر بیشتر میکنه. این تعلق، تعلق مثبته! باعث میشه که دلیل های ما برای لذت بردن از زندگی، برای نگهداشت اون و تلاش برای کیفیت بخشی به اون بیشتر بشه!

#کافه_مهارت

مثل یه حبه قند

شما اگر بخواید رانندگی کنید، باید اول برید یه آموزشگاه و ثبت نام کنید. توی کلاس ها شرکت کنید و آزمون تئوری و عملی آموزشگاهی رو بدید.

اگر هر دو رو قبول شدید، اون وقت باید آزمون تئوری و عملی راهنمایی و رانندگی رو بدید و در صورت قبولی گواهینامه رانندگی دریافت می کنید.

تازه گواهینامه بدستتون که رسید، تا مدت زمانی محدودیت دارید برای رانندگی و مثلاً خارج از شهر نمیتونید رانندگی کنید! حتی بخشی از این مراحل رو برای استفاده از دوچرخه هم بصورت قانونی باید انجام بدید.

برخلاف این شرایط ویژه ای که برای رانندگی توی قانون درنظر گرفته شده، برای تشکیل زندگی مشترک هیچ آموزشی به زوجین داده نمیشه. این ضعف و خلأ قانونی ماست که باید مورد توجه قرار بگیره. (آموزش متفاوت از سخت گیری و وضع قانونه! برداشت اشتباه نداشته باشیم)

براساس پژوهش‌ها، عامل اول طلاق در کشور نداشتن سواد همسرداری و مهارت‌های زندگی مشترکه! درسته که باید حاکمیت توی این مسئله ورود کنه، ولی ما اگر زندگیمون برامون مهمه، باید خودمون به فکر باشیم. باید، مهارت های زندگی مشترک رو یاد بگیریم.

مهارت هایی که به ما کمک میکنن تا بتونیم زندگی بهتری رو داشته باشیم. مهم ترین نیاز #خانواده پذیری، یادگرفتن این مهارت‌هاست. بعدها بخشی از این مهارت‌ها رو باهم یاد میگیریم، ولی تا قبل از اون، این دغدغه رو داشته باشید که برای زندگی مشترک بهتر، کتاب بخونید، مشاوره بگیرید، حتی دوره شرکت کنید و خلاصه، مهارت‌های لازم رو فرا بگیرید.

#کافه_مهارت

مثل یه حبه قند

توی ارکستر سمفونیک و وسط نواختن و همراهی همه ی نوازنده ها، اگر یه نوازنده بیاد و خلاف نُت‌ها، نُت دیگری رو بنوازه؛ همه چیز به هم میریزه و اون موسیقی زیبا، خراب میشه!

ریشه‌ی خیلی از مشکلات اجتماعی ما همین ناهمخوانی آدم هاییه که نتونستن نسبت بین فردیت خودشون و بُعد اجتماعی شون رو تنظیم کنن. خیلی از مشکلات ارتباطی آدم‌ها توی جامعه مثل مشکلاتی که در محل کار و با همکاران و ... پیدا میکنن ریشه اش همین جامعه پذیریه.

پژوهشگران معتقدند که خانواده پذیری، مقدمه ی جامعه پذیریه! یادگیری مهارت سازگاری بین اهداف، اولویت ها و ... فردی و آن چه مربوط به بُعد اجتماعی اون هاست، در بستر خانواده و تمرین مهارت خانواده پذیری صورت می گیره. راجع به این موضوع بعداً صحبت میکنیم.

درسته که خانواده پذیری باعث میشه تا سازگاری اجتماعی تون بیشتر بشه، ولی باید یه جنبه ی دیگه ای رو هم دید. متاسفانه بین برخی از رفتارهای ما در جامعه و خانواده، تفاوت وجود داره. ما برای رفتن به جلسه ی رسمی بهترین لباس‌مون رو میپوشیم، ولی توی خونه، از همسرمون دریغ میکنیم.

برای خطاب کردن فردی توی جامعه از کلمات مودبانه استفاده میکنیم ولی عادی همسرمون رو خطاب میکنیم. جلوی رئیس یا شخص مهمی بلند میشیم ولی اومدن همسرمون برامون اهمیت خاصی نداره!

همون قدر که #خانواده پذیری روی جامعه پذیری ما اثر میگذاره، باید دقت کنیم که احترام و شأنیتی که در اجتماع قائل هستیم رو چند برابر بیشتر در خانواده و برای همسر و فرزندانمون قائل باشیم.

#کافه_مهارت

مثل یه حبه قند

تا حالا شده به این فکر کنید که با پدرم خیلی حال نمیکنم، ازش خسته شدم، عوضش کنم یا مادرم قدیمی شده و باید عوضش کنم و یه مادر جدید پیدا کنم؟ واضحه که نه! پدر و مادر هر جوریکه باشن، باز هم اینقدر برای ما مهم و عزیز هستن که کسی این فکر به ذهنش خطور نمی‌کنه!

نگاه ما به همسرمون بعد از تشکیل زندگی هم باید همینطوری باشه! ما توی انتخاب والدینمون نقشی نداریم و اینطور از جان و دل باهاشون گره خوردیم، پس با همسری که خودمون انتخاب میکنیم باید نسبت عمیق تری داشته باشیم.

یکی از مهم ترین مهارت ها برای تقویت این حس، مهارت خانواده پذیریه که خلاصه اش میشه پذیرش هویت خانوادگی و اولویت دهی به خانواده فراتر از هر فردیتی.

یکی از مهم‌ترین و موثرترین عنصرهایی که خانواده پذیری رو رقم میزنه و تقویت میکنه، عنصر محبته. اگر محبت بین اعضای خانواده نهادینه بشه و همه ی روابط شون رو بر دایره ی محبت ترسیم کنن، پذیرش خانواده به معنای کاملش براشون راحت میشه. زن و شوهر باید برای نشون دادن محبت و افزایش اون در زندگی مشترک، برنامه ریزی داشته باشن.

بعدها راجع به #محبت بیشتر صحبت میکنیم. هنوز حرف های مهمی راجع به #خانواده داریم.

#کافه_مهارت

مثل یه حبه قند

یه استکان چای و چندتا قند رو توی ذهنتون تصور کنید. اگر بخواید به تنهایی قند رو بخورید، دونه های قند زیر دندون هاتون خودنمایی و ابراز وجود میکنه. ولی وقتی همین قند رو توی چای حل کنید، از اون خودنمایی و ابراز وجود خبری نیست. از شیرینی اش چیزی کم نشد، حتی اگر قندهای دیگه ای هم قبلاً توی این چای حل شده باشن یا بعداً حل بشن، به شیرینی اش هم اضافه میشه!

مَثَل آدم ها توی خونواده، مَثَل همین حبه های قنده! خانواده است که به آدم ها هویت و معنا میده. در نسبت با خانواده است که نقش هایی مثل همسری، والدگری و یا فرزندی معنا پیدا میکنن.

اینکه تاکید میکنن بر اصالت خانوادگی، به خاطر همین هویت خانوادگیه که به اعضای اون خانواده میده! به هر میزان که خودمون رو توی این هویت تعریف کنیم، شیرینی خودمون هم بیشتر میشه! هویت فردی مون هم معنا و غنای بیشتری پیدا میکنه ولی هر چی بیشتر ازش دور بشیم و منم منم کنیم، بیشتر خانواده رو با چالش رو به رو میکنیم و وصله ی ناجور میشیم.

بیشترین تعلق آدم ها مربوط به خانواده است. پس منافع خانواده، هویت خانواده و آرامش خانواده بر فردیت ما تاثیر داره و حتی اولویت داره. ما با اشتیاق #خانواده رو تشکیل میدیم و اگر اینطوری بهش نگاه کنیم، اون وقت هم از تعارضات پیشگیری می کنیم و هم حس رضایت از زندگی مون بیشتر میشه! حواسمون باشه که فردیت و خودمحوری مون بهش آسیب نزنه!

#کافه_مهارت