-
يكشنبه, ۲۲ مرداد ۱۴۰۲، ۰۸:۴۱ ق.ظ
مثل یه حبه قند
توی ارکستر سمفونیک و وسط نواختن و همراهی همه ی نوازنده ها، اگر یه نوازنده بیاد و خلاف نُتها، نُت دیگری رو بنوازه؛ همه چیز به هم میریزه و اون موسیقی زیبا، خراب میشه!
ریشهی خیلی از مشکلات اجتماعی ما همین ناهمخوانی آدم هاییه که نتونستن نسبت بین فردیت خودشون و بُعد اجتماعی شون رو تنظیم کنن. خیلی از مشکلات ارتباطی آدمها توی جامعه مثل مشکلاتی که در محل کار و با همکاران و ... پیدا میکنن ریشه اش همین جامعه پذیریه.
پژوهشگران معتقدند که خانواده پذیری، مقدمه ی جامعه پذیریه! یادگیری مهارت سازگاری بین اهداف، اولویت ها و ... فردی و آن چه مربوط به بُعد اجتماعی اون هاست، در بستر خانواده و تمرین مهارت خانواده پذیری صورت می گیره. راجع به این موضوع بعداً صحبت میکنیم.
درسته که خانواده پذیری باعث میشه تا سازگاری اجتماعی تون بیشتر بشه، ولی باید یه جنبه ی دیگه ای رو هم دید. متاسفانه بین برخی از رفتارهای ما در جامعه و خانواده، تفاوت وجود داره. ما برای رفتن به جلسه ی رسمی بهترین لباسمون رو میپوشیم، ولی توی خونه، از همسرمون دریغ میکنیم.
برای خطاب کردن فردی توی جامعه از کلمات مودبانه استفاده میکنیم ولی عادی همسرمون رو خطاب میکنیم. جلوی رئیس یا شخص مهمی بلند میشیم ولی اومدن همسرمون برامون اهمیت خاصی نداره!
همون قدر که #خانواده پذیری روی جامعه پذیری ما اثر میگذاره، باید دقت کنیم که احترام و شأنیتی که در اجتماع قائل هستیم رو چند برابر بیشتر در خانواده و برای همسر و فرزندانمون قائل باشیم.